-
1 ακοινωνητος
дор. ἀκοινώνᾱτος 21) ни с кем не разделяемый(εὐνή Eur.; ἥ τῶν διεπεπραγμένων δόξα Plut.)
2) непричастный, чуждый(τινος Plat. и τινι Arst., Diod.)
3) не находящийся в общем владении(ἄμικτος καὴ ἀ. Plut.)
4) необщительный(ἀλλότριος καὴ ἀ. Plat.)
5) высокомерный Cic.